سخنی دیگر بر حقوق بشر در کنگرۀ نهم حزب مشروطۀ ایران

کاوه یزدانی
با درود به آقای دکتر حمید تفظلی گرامی و حق گرامی

هر کسی درطول عمرش طعم شیرین حقوق بشر را نچشد نصف عمرش برفناست . باورش سخت است که بتوان همه بندهای منشور حقوق بشر را در دنیای امروز بطور واقعی به اجرا گذاشت حتی در پیشرفته ترین کشورها نیز به این زودی ها نمی توان حقوق بشر را بطور کامل و قانونی و واقعی به اجرا درآورد و رعایت کرد . وقتی در جایی سخن از بحث شیرین حقوق بشر به میان می آید آدم کنجکاو می شود و به اصطلاح تحریک می شود در باره اش صحبت کند . بویژه ایرانیانی که چند سالی در کشورهای غربی زندگی کردند و هنوز زندگی می کنند و از رفتار و جنایتهای رژیم اسلامی آخوندی و مافیایی نظامی اطلاع دارند بیشر به عمق ارزش های حقوق بشر پی بردند و بحث شیرین حقوق بشر می پردازند و در دنیای واقعی و مجازی در باره اش صحبت می کنند و می نویسند . در همه منشورهای گروها و احزاب می بینیم جای یک پرسش خالیست . آن هم این است اگر مردمی که بطور آزادانه به یک شخص یا نهاد یا شکل سیاسی اداره کشور رای دادند آیا این حق را دارند زمانی آن شخص یا نهاد یا شکل سیاسی را عوض نمایند و در یک انتخابات آزاد طیق قوانین دمکراتیک برای خواست یا خواستهای خود بطور آزادانه رای گیری نمایند یا اینکه اگر یک بار به شخص یا مقامی رای دادند دیگر تمام است ؟ و باز همین آشو همین کاسه رژیم حکومت اسلامی با هفت وجب روغن می شود ؟ همه در باره انتخاب آزاد نوشته اند و می نویسند و می گویند اما در هیچ منشوری و هیچ کسی در باره حق آزادانه پس گرفتن رای ننوشته و نمی گویند . این بزرگترین مشکل ملت ایران با حکومت جمهوری اسلامی است . در قیام 88 صدای شعار رای من کو و رای من را پس بده را همه شنیدیم . درست می گویم یا نه ؟
آقای تفظلی گرامی و حق گرامی آیا درست عرض می کنم یا نه ؟ با سپاس .
ارادتمند کاوه یزدانی