منشور پیشنهادی شورای ملی ایران برای برگزاری انتخابات آزاد

ایرانی
بخش ۳: در پایان و در همین نگاه نخست، مقایسه منشور و اساسنامه حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) با انشایی که حتی نمی دانیم چه کسی آنرا نگاشته، ارزش تلاش های شادروان همایون و ارکان و اعضای حزب را بیشتر روشن می کند. علی القاعده، رسیدن به آزادی دموکراسی، حقوق بشر، عدم تمرکز، اقتصادی پویا و هر آنچه آرزوی هر ایرانی است، نه یک شبه ممکن است و نه با انشاء نویسی شدنی. شورای ملی ایرانیان، در وحله اول، شخصیتی ملی را طلب می کند و گروهی آگاه به مسائل تئوری و برنامه ریزی عملی معطوف به دانش. در این میان، به نظر می رسد، کپی کردن بخش هایی از اساسنامه و منشور حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) و اضافه کردن بخش هایی دیگر و یک انشای پر از تناقض نگاشتن، دوای درد امروز ایران نیست. در مقام قیاس، آنچه حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در اسناد رسمی خود بیان می کند، بسیار فراتر از منشور پیشنهادی است. از سویی شخصی ملی را کاندیدای مقام پادشاهی می داند و از سوی دیگر با تعریف درست و دقیق واژه ها، برنامه ای عملی را پیشنهاد می دهد. ارائه پیشنهاداتی از این دست (مانند منشور پیشنهادی شورای ملی) هرچند کار بدی نیست، اما به شرط آنکه اصول، پرنسیپ، دانش و هر آنچه لازمه عنوانی ملی است را در خود جای داده باشد.
پاینده ایران