شورای ملی ایران ناقوسِ مرگِ جمهوری‏اسلامی را بصدا در آورده است!

شیر و خورشید و تاج
***** بخش دوم - کار از مخالفت و موافقت گذشته، باید به اینکه به کجا می‌‌رویم و به آینده نگاه کرد *****

از این بحث طولانی که بگذریم، حال پس از گذشت چند ماه و در این مرحله، که از اعلام موجودیت این شورا می‌گذرد. درخواست کردن از شاهزاده که پای خود را از این شورا بیرون بکشند، نه از دید مبارزاتی منطقی‌ است، و نه عملی‌.

در نتیجه، بهترین راه باقی‌ مانده همین است که به انتظار آخر ماه آوریل و تشکیل شورا بنشینیم، و سپس ببینیم پس از این همه مخالفت‌ها و موافقت‌ها که همگان میدانیم و میدانند، این شورا با این منشور چه می‌کند.

چیزی که ایرانیان باید متوجه آن باشند این است که شکست این شورا به هیچ وجه پایان مبارزه با جمهوری اسلامی نیست. اما پیروزی این شورا حتما به سرنگونی جمهوری اسلامی می‌‌انجامد.

اما اهمیت ویژه در مورد این شورا، دیگر در این مرحله، نه در پیروزی شورا است، و نه در شکست این شورا. این مبارزه قبل از این شورا آغاز شده و کار این شورا به هر کجا که بکشد، این مبارزه تا سرنگونی مطلق جمهوری جهل و جنون اسلامی ادامه پیدا خواهد کرد. شاید مشکل اصلی‌ که میهندوستان با این شورا دارند در این گفته ایرانی‌ نهفته باشد که می‌گوید: "چه فکر میکردیم و چه شد". که در مورد آن می‌‌شود بحث‌ها کرد اما در حال حاضر بسود این مبارزه نیست که بیش از این همه که گفته‌ها و نوشته‌ها انجام شده وارد این بحث شویم.

چیزی که باید در مورد این شورا روشن شود، و بحثی‌ که در مورد نیت برخی‌ از شرکت کنندگان در این شورا وجود دارد - در آنجا ظاهر و پر اهمیت میشود که بدانیم - این منشور و این شورا با این ترکیب، فردا تصمیم نهایی در مورد قانون اساسی‌ ایران آزاد را نخواهد گرفت، و در زمان تدوین قانون اساسی‌ جدید در یک ایران آزاد، کًل افراد جامعه شرکت و پس از بحث و تبادل نظر در مورد بند بند مفاد قانون اساسی‌ جدید، با رای اکثریت قانون اساسی‌ آینده ایران تصویب خواهد شد.