در رویای تجزیه ایران!

حق
با درود بر بهمن زاهدی و شیر و خورشید و تاج نازنین، این ریاکاری محض است که کسی که فرد یا گروهی را متهم به زشتکاری ای می کند و برچسب های هم به آنها می زند خودش جلوی دوربینهای تلویزیون همان کارهای زشت را کرده باشد! به این می گویند وقاحت محض! واعظ غیرمتعظ یعنی دیگران را از کاری زشت بر حذر داشتن ولی خود همانکار را کردن. امیدوارم هنگامه افشار و بهرام مشیری نتیجه کارهای خود را دیده و هر دو دست از نوازش ملت و ملیت سازان برداشته باشند! در پس این مقاله توجه نویسنده بیشتر به کوبیدن پادشاهی خواهان و شخص رضا پهلوی است تا اعتراض به ملت و ملیت سازان توده ای و دنبالچه هایشان. دشمن اول ایران برای نویسنده این مقاله بیشتر پهلویها هستند تا آن ملت و ملیت سازانی که رابطه و ضابطه های دیرینه با آنها دارند. مصدق در گور خود از دست همین مدعیان پیرو راهش بخود می لرزد. مصدق از شر همان توده ایهای ملت و ملیت ساز بود که در روز ۲۵ مرداد ۳۲ از مردم خواست در خانه هایشان بمانند. از کجا معلوم همان توده ایها و دنبالچه ها برای انتقام گیری از او که نگذاشت ایران کمونیست و برده استالین شود، پشت قاب عکس مصدق برای تجزیه ایران دَم هر چی تجزیه طلب است را ببینند یا حداقل به بقای رژیم کمک کنند!