نشست 133 دفتر پژوهش حزب مشروطه ایران ( لیبرال دموکرات ) دکتر علی اکبر امیدمهر (شورای ملی ایران)

حق
بخش ۳...نیامدند ولی ما این منشور را صادر کردیم تا حُسن نیت خودمان را به عوامل داخلی , این ها که با ما در تماس بودند و قول و قرارهایی داده بودند که در پی تجزیه نخواهند بود، نشان بدهیم".

شماها از اول باید می گفتید که تسلیم ترس از این "کسان" نخواهید شد و اجازه نخواهید داد که این زورگیران و خشونت طلبان و تروریستها از ملت ایران و شماها گروکشی کنند و ملتی را بخاطر امیال ایران بر باد ده خود به گروگان بگیرند. یعنی چه "ما مجبور شدیم تن به این کار بدهیم که بیایند"!؟ اگر آنها 15000 تروریست دارند برای زورگیری، ما یک ملت هفتاد و چند ملیونی داریم که با دانستن حقایق در مورد این "کسان" همانطور در برابرشان خواهند ایستاد که در برابر صدام حسین ایستادیم. چرا شماها از همان اول نگفتید که منشور را قرارست طوری بنویسید که خوشایند این "کسان" باشد؟؟؟ منافع ملی و حیاتی ایران و استقرار دمکراسی مبتنی بر منشور جهانی حقوق بشر که با "کسان" اینچنینی تامین و تضمین نمی شود که شما ملت و "اصول" را ول کردید و بدنبال این "کسان" با آن سوابق زشت شان رفتید! اگر شما ملت ایران را و منافع آنها و سرزمینشان را معیار برای یارگیری قرار کمی دادید و نسبت به ملت ایران و شعور ملی این ملت اعتماد و عقیده داشتید هرگز بدنبال این "کسان" نمی رفتید و "اصول" را فدای این "کسان" نمی کردید. این "کسان" نمی آیند، خب نیایند و فدای سر ایران و ملت ایران که نمی آیند و نخواهند آمد! هر قولی هم که بدهند نباید رویش حسابی باز کرد. چرا که در یک دست اسلحه بدست دارند و هر لحظه که اراده کنند و بویژه با پشتوانه این توافق هایی که شما با آنها امروز می کنید، فردا همان اسلحه را بر شقیقه جنابعالی خواهند گذاشت و زورگیری خواهند کرد. توافق و همکاری بر سر اصول هرگز نمی تواند برقرار شود و برقرار بماند وقتی که یک طرف اسلحه بدست دارد و طرف دیگر ندارد. در سال شوم 57 جبهه ملی این موضوع را نفهمید و بدون اسلحه در دستش و بدون حتی درک اهمیت خلع سلاح کردن همین "کسان" مثل کومله و حزب دمکرات! کردستان...ادامه بخش ۴