شورای ملی ایران ناقوسِ مرگِ جمهوری‏اسلامی را بصدا در آورده است!

شیر و خورشید و تاج
***** بخش سوم - کار از مخالفت و موافقت گذشته، باید به اینکه به کجا می‌‌رویم و به آینده نگاه کرد *****

وگرنه با در نظر گرفتن اوضاع وخیم کردستان، و فشار‌هایی‌ که بر آذربایجان و بلوچستان و نقاط دیگر ایران وجود دارد، و با در نظر گرفن حال و روز سیاسی اجتماعی ایران امروز، و با در نظر گرفتن شیطنت‌های ظاهری و پنهان کارتل‌های انرژی، و سازمان‌های اطلاعاتی‌ از طریق عوامل خود در میان ایرانیان، اگر قرار باشد سرنوشت قانون اساسی‌ فردا را به دست این منشور و این شورا بسپاریم - ایران فردا، در زمینه بقای ایران و ایرانی‌، آبستن گرفتاری‌های بسیار بزرگ و جبران ناپذیری خواهد بود.

به زبان ساده، این شورا با همین شکل و نکات مثبت و منفی‌ میتواند تا رسیدن مردم به رای آزاد برای تعیین نوع حکومت آینده، هم پیروز شود و هم شکست بخورد.

اما این شورا با این ساختار و ترکیب و نکات مثبت و منفی‌ نمی‌تواند تنها ناجی و پایه و اساس تصمیم گیرنده برای تدوین قانون اساسی‌ جدید در یک ایران آزاد باشد. نکته اصلی‌ در مورد این شورا با این حال و روزش و بحث‌هایی‌ که در مورد آن وجود دارد، در آنجا، یعنی‌ (دخالت ویژه و انحصاری در تدوین قانون اساسی‌ جدید ایران) اهمیت حیاتی‌ پیدا می‌‌کند. قانون اساسی‌ ایران فردا باید با شرکت اکثریت مردم ایران و به رای اکثریت مردم ایران نوشته، در مورد آن بحث، و تصویب شود.

اینکه ما چند نفر این منشور را نوشتیم و حالا شما بیایید در مورد آن بحث کنید و رای بدهید، در مورد یک منشور برای یک هدف، ممکن است کار ساز شود یا به ملت قبولانده شود اما در مورد یک "قانون اساسی‌" که بقای کشور به آن بستگی خواهد داشت این روش عملی‌ نیست و قابل قبول نخواهد بود.

حال می‌گویند منشور را به دلایل بسیار نمی‌شد با حضور و تبادل نظر با اکثریت مردم ایران نوشت، ما هم قبول کردیم. گرچه در آن مورد هم می‌‌شد بحث کرد. اما قانون اساسی‌ آینده ایران را میشود پس از آزادی ایران با حضور اکثریت مردم ایران نوشت.