پسا شاهزاده گرایی

حق
با درود بر هموطنانم، در مورد اولویت چهارمی که در نظر پیشینم از آن یاد کردم مایلم به بخشی از نوشتار "واقعیات میدان و واقعیات تاریخ" از داریوش همایون توجه کنید چون بنظرم بسیار پر اهمیت است.
لینک:- http://www.irancpi.net/homayoun/matn_267_0.html
زنده یاد داریوش همایون نوشته است که "یک مایه قدرت دیگر جنبش سبز را هم نمی‌باید از نظر دور داشت. از آنجا که این "انقلاب آگاهی" اساسا به آگاهی و ارتباط و نه به رهبری و سازمان بسته است، این نزدیک به دو میلیون ایرانی بیرون همین بس که دسترسی آشنایان خود را در ایران به آگاهی، و ارتباط آنان را با یکدیگر بیشتر سازند. ما اگر تنها چند‌گاهی دست از گریبان یکدیگر و تاریخ پنجاه شصت ساله گذشته برداریم و به آن خدمت بی‌خطر و بی‌هزینه پردازیم بسیاری از بی‌خدمتی‌های خود را جبران خواهیم کرد".
لحظه ای باید اندیشید که چه اتفاقی در جناح پادشاهی خواهان رخ خواهد داد اگر آنچه سردسیر درباره نگرانی هایش درباره شاهزاده می گوید روی بدهد. آیا این جناح همانقدر متفرق و بی اثر و سر در گم نخواهد شد و این بنفع جمهوریخواهان جهان سومی ما نخواهد بود و به زیان ایران!؟ باید برای هر رویداد احتمالی از پیش برنامه داشت همانطور که جهان اولی ها همیشه دارند و در سیاست و زندگی خود موفق می شوند.