ما یک ملتیم، ایران کشور ماست، کبوترها در رگهای آبی ما پرمیزنند، هزار گل سرخ در گلدانها بی نور و بی باران مانده است، ما تا همین لحظه نیز از بسیار برآمدهایم و سخت پیروزیم. این را تنها کسانی باورندارند که هرگز صمیمانه همراه ما نشدهاند و افقهای تازه را در اشتیاق دستهایی که برای رساندن واژهای نو به اندیشهای مشتاق پالودن فرهنگ سیاسی کشور، روزنامههای ممنوعه را در خیابانها پخش میکنند، ندیدهاند.
به احترام روز جهانی حقوق بشر
«. . .فراموش نکن
به کودکانت هم بگو
روزی روزگاری
در ایران
وقت آن رسید
خرداد ۱۳۸۸ بیاید
ما با هم بودیم
شکست ...
ماندانا زندیان
|