|
درسالهای پرجنب جوش پنجاه تا پنجاه وشش, ایران وایرانیان بیش ازهرزمانی آماده پذیرش اصلاحات برای احرازآزادیهای سیاسی, دموکراسی وسکولاریسم بودند. روشنفکرانی خردمند ودور اندیش, باانجام اصلاحاتی بنیادی دراداره کشوروامورحکومتی, میتوانستند ایرانیان را با آزادی سیاسی, دموکراسی وسکولاریسم مانوس کنند. اما روشنفکران ایرانی درراه یافتن کیمیای آزادی ودمکراسی, خواهان اصلاحات نبودند, بلکه بدون داشتن آلترناتیو, برکناری پادشاه را هدف قرار داده وتحولی بوجود آوردند که درواقع دست آوردهای صد سال گذشته ایرانیان را برباد داده, ایران را به قرون وسطی منتقل ...
دکتربهرام آبار
|