پرسش این است که چرا با وجود خطر رو به رشد برنامه هسته ای ایران، ایالات متحده و دیگر کشورها، خود را به مذاکرات، تحریم های اقتصادی و نفوذ الکترونیکی محدود می کنند؟ در حالی که هیچ یک از این شیوه ها موثر نبوده اند و نتوانسته اند تغییرات پایداری ایجاد کنند.
بحث اصلی مخالفان اقدام نظامی این است که چنین اقداماتی برنامه اتمی ایران را فقط چند سال به تعویق می اندازد و تهران از راه عناصر عملیاتی خود دست به اقدامات تلافی جویانه خواهد زد و ایالات متحده را به جنگ بی ثمر دیگری خواهد کشاند. بسیاری بیم آن دارند که مردم ایران نیز در شور میهن پرستی پشت سر حکومت خود صف ...
جمشید چاکسی / در: وال استریت جورنال
|