سرانجام یک کشور انقلابی با یک رهبر انقلابی هم دچار یک انقلاب بدون رهبر شد تا ایران تنها نماند! «جماهیر عربی سوسیالیستی خلق لیبی» و «جمهوری اسلامی ایران» برادران رضاعی و شیری یکدیگرند. هر دو از یک مادر شیر نوشیدهاند: مصری که بسی پیش از جنگ جهانی دوم، با یک پستان ناسیونال سوسیالیسم افراطی عرب (ناصریسم) و با پستان دیگر بنیادگرایی اسلامی (اخوان المسلمین) را تغذیه میکرد.
رابطه این دو از همان زمان که معمر قذافی به مثابه معبود انقلابی گروههای مسلح چپ و مذهبی در ایران ستایش میشد، زیرا رهبر یک «جمهوری هم سوسیالیستی هم اسلامی» بود، و نه تنها آنها بلکه ...
الاهه بقراط
|