تصورِ رایج این است که تعقیب بهاییان در جمهوری اسلامی، بعد از انتخابات مورد مناقشۀ ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۹ و نا آرامی های بعد از آن به سرعت شدت گرفت. اکنون کم یا بیش همۀ رهبران بهایی در زندان هستند و آخرین کُنج هایی که بهاییان در آنها کاری بیش از زنده ماندن هم می توانستند بکنند بسته می شود.
اما اگر باریک شویم می بینیم لحن علیه بهایی ها در همان دورۀ اول ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد تند شد – مشخصاٌ به موازات افزایش تشنج با غرب که حکومت جامعۀ بهایی را «ستون پنجم» آن می داند.
روشنگری در بین جوانان
در ابتدای سال ۲۰۰۹، یعنی قبل از انتخابات، در یک ...
گودران هارر / ح.پدرام (ترجمه از آلمانی) / استاندارد(اتریش)
|